Hiç bir yere ait olamamak kadar depresif bir duygu yoktur.. Ne üzerinde uyuduğun yatak senindir ne de seviyorum deyip sarıldığın sevgili.. Sabahları uyandığında gözlerini her açışında ait olduğun yerde uyanamamanın hayalkırıklığını yaşarsın ama nereye ait olduğunu da bilmezsin.. Bu gerçeği bile bile ne bir şeyi sahiplenebilirsin ne de bir başkasının seni sahiplenmesine tahammül edebilirsin.. En eğlendiğin -ya da öyle sandığın- ortamlardam kaçıp sessizliğine gömülmek istersin ve en sevdiklerinden köşe bucak saklanır, nedenini de anlayamazsın.. Kendine yakın bulduğun tek insan tipi senin gibi nereye ait olduğunu bilmeyen, görünüşte bir çok şeye sahip olan ama aslında kendi ruhuna bile sahip olamayan insanlardır.. Yalnızlığı tercih edip kuytu köşelerde huzuru arasan da nereye gidersen git kendi karanlıklarını da beraberinde götürürsün..